Czym jest Zen? - Tylko nie wiem - Seung Sahn

WŁAŚCIWA  MEDYTACJA

Berkeley, California

9 lipca, 1977

Najdroższy Soen Sa Nimie,

Diana właśnie zadzwoniła, aby mi powiedzieć o Twoich problemach z sercem i cukrzycą*. Przykro mi, że źle się czujesz. Pamiętam, jaki to był dla nas szok, gdy po raz pierwszy odkryliśmy, że nasz syn jest diabetykiem i że będzie musiał brać insulinę. Miał wtedy tylko 17 lat i jego trzustka nie pracowała regularnie, więc wielkość dawki insuliny należało uzależnić od jego aktywności, jak również i od ilości jedzenia. Lecz wkrótce nauczył się przewidywać swoje potrzeby, a także stosować sok pomarańczowy, gdy przedawkuje. Jestem pewna, że już nauczyłeś się nowego dawkowania. Przykro mi, że opuściłam ostatnie kido w świątyni Big Sur. Szybko zdrowiej!

Serdecznie pozdrawiam, 

Merge

* w lipcu 1977 Soen Sa Nim poszedł do szpitala, aby monitorować nieregularną pracę serca i zaczął stosować insulinę, z powodu swojej zawansowanej cukrzycy

15 lipca, 1977

Droga Marge,

Dziękuję Ci za Twój list. Jak się masz?

Właśnie wróciłem ze szpitala. Dziękuje Ci, że martwisz się o moje ciało. Teraz stosuję się do szpitalnych zaleceń; i zaczynam brać insulinę. Przez ponad 15 lat brałem pigułki na cukrzycę, lecz lekarze powiedzieli, że te tabletki uszkodziły moje serce. Więc poszedłem do szpitala, aby podleczyć serce; i teraz moje serce działa już prawidłowo, a moje ciało nie jest problemem.

Gdy byłem w szpitalu; to wielu lekarzy bardzo interesowało się pewnymi technikami medytacyjnymi leczącymi ciało. Mój lekarz zasugerował mi zastosowanie takiej medytacji, aby serce szybciej zdrowiało i zrobiłem to. Na początku, gdy przyszedłem do szpitala, moje serce nie biło regularnie. Wyleczenie tego typu problemów zajmuje zwykle 2 do 3 miesięcy. Medytowałem więc i już po tygodniu praca mojego serca uregulowała się. Lekarze byli bardzo zaskoczeni i zadowoleni. Powiedzieli, że teraz wielu lekarzy lubi medytację, ponieważ pomogła uleczyć ciało. Kilku lekarzy chciało nauczyć się coś więcej o medytacji, więc zaaranżowali spotkanie w moim szpitalnym pokoju i nauczałem ich trochę o zen.

Powiedziałem im, że medytacja lecząca ciało jest pewnym rodzajem koncentracji jogi. Nie jest ani dobra ani zła. Lecz to nie jest właściwa medytacją. Ten rodzaj medytacji jogi pozwala jedynie odpocząć ciału i uczynić go mocniejszym. Pewni jogini siedzą w spokojnym miejscu i tylko oddychają: wdech i wydech; i czasem żyją przez 100, a czasem przez 1000 lat. Można tak długo utrzymać ciało przy życiu, ale i tak ono w końcu kiedyś umrze.

Właściwa medytacja oznacza osiągnięcie wolności od życia i śmierci. To prawda: nasze ciało podlega życiu i śmierci, ale nasze prawdziwe ja nie ma ani życia ani śmierci. Jeśli osiągniesz swoje prawdziwe ja, wtedy to, czy umrzesz za godzinie, za dzień czy za miesiąc, nie będzie miało żadnego znaczenia. Lecz jeżeli będziesz robić tylko „medytację leczącą ciało” to staniesz się skupiony głównie na tym ciele. I gdy przyjdzie czas, aby Twoje ciało umarło, to ta medytacja nie pomoże Ci, więc nie możesz w nią wierzyć. Oznacza to, że nie jest to właściwa medytacja. Jeżeli robisz właściwą medytację to czasem bycie chorym jest OK; czasem bycie cierpiącym jest OK; umieranie pewnego dnia też jest OK. Budda powiedział: „Jeżeli z chwili na chwilę będziesz utrzymywać czysty umysł, wtedy wszędzie osiągniesz szczęście”.

Jak bardzo wierzysz w siebie? Jak bardzo pomagasz innym ludziom? To są najważniejsze pytania. Właściwa medytacja pomaga odnaleźć Ci Twoją prawdziwą drogę.

Powiedziałem lekarzom, że zapytałem pacjenta z sąsiedniego łóżka „Co jest celem Twojego życia?” On miał dobrą pracę, dobrą rodzinę i dobrą żonę, ale te rzeczy nie mogły mu pomóc. Więc odpowiedział: „Nic.” On zrozumiał „nic”, lecz to rozumienie nie mogło mu pomóc i dlatego cierpiał. Zen oznacza osiągnięcie tego „umysłu–nic”.

Jak osiągnąć „umysł–nic”? Najpierw musisz się zapytać: „Czym jestem? Co jest celem mojego życia?” Jeżeli odpowiesz sobie słowami, to jest tylko myślenie. Może odpowiesz: „Jestem lekarzem” Lecz gdy zajmujesz się swoim pacjentem i myślisz: „Jestem wielkim lekarzem” to nie możesz postrzec sytuacji swojego pacjenta, gdyż jesteś złapany w swoje myślenie. Myślenie jest tylko rozumieniem i podobnie jak ten człowiek na sąsiednim łóżku odkryjesz, że to rozumienie nie może Ci pomóc. Co wtedy? Jeżeli nie wiesz, to po prostu idź tylko prosto „nie wiem”.

Umysł nie–wiem odcina całe myślenie Jest przed myśleniem. Przed myśleniem nie ma: lekarza, pacjenta, nie ma też Boga czy Buddy, nie ma „ja”, nie ma słów, nie ma nic. Wtedy ty i wszechświat stajecie się jednym. Nazywamy to „nie-umysłem” lub pierwotnym punktem. Niektórzy ludzie mówią o tym: Bóg, kosmiczna energia, błogostan; zgaśnięcie, lecz są to tylko słowa nauczania. „Umysł-nic” jest przed słowami.

Zen oznacza osiągnięcie umysłu-nic i użyciem go. Jak można go użyć? Czyniąc nie-umysł umysłem wielkiej miłości. Nic oznacza brak „ja-mnie-moje”, brak przeszkód, zatem ten umysł może się zmienić w „umysł działania dla wszystkich ludzi”. To jest możliwe. Umysł–nic nie pojawia się ani nie znika. Jeżeli właściwie medytujesz, wówczas umysł- nic staje się silniejszy i jasno postrzegasz swoją sytuację: to co widzisz, słyszysz, wąchasz, smakujesz, dotykasz jest prawdą, bez myślenia. Więc Twój umysł jest jak lustro. Wtedy z chwili na chwilę możesz utrzymywać właściwą sytuację. Kiedy lekarz jest z pacjentami i odrzuci swoje ja-mnie-moje i stanie się z nimi jednym, wtedy może im pomóc. A kiedy lekarz wraca do domu i jest z rodziną, jeśli w 100 % utrzymuje umysł ojca, wtedy jest jasne zrozumienie, co jest dla nich dobre. Właśnie tak jak to. Błękitna góra się nie porusza. Białe chmury płyną w te i z powrotem.

Więc, lekarze lubią zen. Może spróbują praktykować!

Mam nadzieję, że idziesz prosto tylko nie wiem, osiągniesz nie-umysł, użyjesz nie-umysłu i wyzwolisz wszystkie istoty od cierpienia.

Twój w Dharmie,

S.S.

-List z książki DSSN Seung Sahn - Tylko nie wiem.